#بقلمي_ايمن_شتا
#كان_حنين
بس اجوليك... كان حنين.. كان جريب
كان بيكره الزعل... كان يخاف على دمعتي... كان بيمشي في سكتي فيها سبجني... كان بحبه دا سرجني... كان يجيني ويفاجأني... كل يوم بكلام جديد... بس جلبه كان حديد..
كان بخيل في ضحكته.. مع اني بعشج بسمته.. كان يجول انا سكته.. واني كل فرحته... بس طبعه كان غريب.. كان يغير... من الجريب قبل الغريب... كان فغيرته يطج نار... تلج عينه تجيد شرار... حتى لو سمع الهزار.. كان يجوم ويطج نار...
بس برضك كان حنين... كان جريب... كان بيكرة الزعل.. دانا حته عملاله عمل... عشان نعيش من غير زعل...
بس النصيب.. هو النصيب اللي بيبعد الحبيب.. اللي يفرق جلب كان هو الجريب.. دا كان حياتي ودنيتي.. معاه بلاجي بسمتي.. وعرفت به انا سكتي.. بس النصيب.. هو النصيب اللي رسملي دمعتي.. أخدته بعيد عن سكتي.. من يومها عايشة بدمعتي.. من غير حبيب.. ايوة النصيب.. هو اللي يبعد الحبيب... بس برضاك لسة من جلبي جريب.. عشان حنين...
بس اجوليك... كان حنين...
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق